Saçlarından süzülen damlalar,yüzündeki çizgileri izleyip çenesinde toplanıyor,yeniden yagıyordu zemine..Bedeni,kayıp çocukların loş sokaklarda yüzdürdüğü kağıttan gemideydi sanki.Serildi salondaki tek kişilik damalı koltuğa.Burnunu saran koku ona yanlız olmadıgını hatırlattı odada.Göz kapaklarını aralayarak yeniden belleğine çizdiği surete baktı bir süre.
Kulağındaki müziğin ritmi onu odaya taşıdı yeniden.Sessizliği soyan kokunun sahibi, yaktığı sigarayı onun dudaklarına yerleştirdi ve karşısındaki koltuğa oturdu.Kollarındaki dövme kulağındaki melodinin yansımasıydı sadece..Unutmaya çalıştıklarını,ikisinin de kollarındaki şekil; belleklerinde tazeliyordu yeniden.O an yapmak istediği tek şey,o loş sokaktaki kağıttan geminin sudaki yansımasında kararmaktı.Ama bu koku ve melodi buna izin vermiyordu yeniden.Bağımlısıydı hayatın ve yan etkisi karşısında oturmaktaydı..Bıraktı dudağındaki sigarayı,gözlerini kapadı,astı bedenini notalara ve sadece odadaki kokudan derin bir nefes çekti..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder